Jak powiedział Heraklit z Efezu „Jedyną stałą rzeczą w życiu jest zmiana.” W to trafne stwierdzenie świetnie wpisują się często interpretacje przepisów podatkowych. Z jednej z wydanych interpretacji indywidualnych wynika, że firma nie jest uprawniona do pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z samochodami. Zdaniem organów taka sytuacja ma miejsce nawet jeżeli zachodzi choćby hipotetyczna możliwość wykorzystania pojazdu do celów prywatnych. Nie ma tu, zdaniem organu znaczenia regulamin użytkowania auta i zakaz jego wykorzystania do celów prywatnych. Takie podejście organu zdaje się nie mieć podstaw prawnych i w takich przypadkach warto dochodzić swoich praw wykorzystując całą ścieżkę odwoławczą.
Samochód wyłącznie na potrzeby działalności
Takie podejście w wydanej interpretacji nr 0112-KDIL1-2.4012.153.2021.2.PG zaprezentował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazując, że przedsiębiorcy przysługuje prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego, który wykazany został w fakturach dotyczących wydatków poniesionych w związku z korzystaniem z samochodu osobowego użytkowanego wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej. Zdaniem Dyrektora KIS dla celów pełnego odliczania VAT, fakt jego wykorzystywanie wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Przepisy ustawy nie określają jednak, w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te, zdaniem administracji skarbowej muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą zatem obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku.
Potencjalna możliwość użytku pojazdu do celów prywatnych
Dyrektor KIS stoi na stanowisku, że użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie wyłącznie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. Natomiast sposób wykorzystania samochodów osobowych i ich nadzór kontrolny wprowadzony przez Wnioskodawcę nie jest wystarczający aby przyjąć, że samochody te będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Jak wskazano w interpretacji już samo parkowanie pojazdu w miejscu zamieszkania, co do zasady, pozwala na potencjalne wykorzystanie samochodu do celów prywatnych.
Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. W żaden sposób nie zmienia tego wprowadzony regulamin, w którym zostanie określony sposób używania przedmiotowych samochodów wykluczający użycie tych pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.
Wątpliwości dotyczące stanowiska fiskusa
Powiedzieć, że wydana interpretacja jest niekorzystna dla podatnika to jakby nic nie powiedzieć. Stanowisko fiskusa w tym zakresie jest niezrozumiałe. Takie podejście uznać należy przede wszystkim za oderwane od realiów, które obowiązują przy prowadzeniu działalności gospodarczej.
Analizując stanowisko fiskusa należałoby uznać, że wynikające z przepisów prawa wymogi, ograniczenia czy też uprawnienia są zbędne, skoro ich stosowanie opiera się o potencjalne i hipotetyczne możliwości działania podatnika. Podstawą wszelkiego rodzaju rozstrzygnięć organu jest przecież stan faktyczny, a nie sytuacja hipotetyczna.
Tym samym niezrozumiałe jest stanowisko dyrektora KIS zwłaszcza, że przepisy ustawy o VAT wyraźnie wskazują warunki uznania pojazdu za wykorzystywany wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej. W przepisach tych próżno szukać kwestii potencjalnej możliwości wykorzystania pojazdu dla potrzeb prywatnych. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w orzeczeniach sądów, zgodnie z którymi parkowanie samochodu poza siedzibą firmy nie oznacza automatycznie, że samochód nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej (np. wyrok NSA z 23 czerwca 2017, r.sygn. akt I FSK 2151/15). Sąd podkreślił jednocześnie, że chodzi jedynie. o to, by możliwość parkowania pojazdu poza siedzibą firmy była uzasadniona specyfiką prowadzonej działalności, określona została w wewnętrznych regulacjach obowiązujących u podatnika, zaś podatnik zapewnił odpowiednie mechanizmy kontroli przestrzegania wykorzystania tak postawionych do dyspozycji pracowników.